Η ώρα της Γης

Αντιγράφω από το blog του Tyler Durden Eco-Cinema το παρακάτω κείμενο όπου με βρίσκει σύμφωνη



Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ: "ΛΙΤΑΝΕΙΑ" ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ, ΟΣΟΙ "ΠΙΣΤΟΙ" ΠΡΟΣΕΛΘΕΤΕ!


Μια ανούσια ενέργεια όπως οι ευχές της πρωτοχρονιάς και των γιορτών, όπως οι διάφορες ημέρες για τα ζώα, τη γη, το περιβάλλον τη γυναίκα, κλπ, που τους θυμόμαστε μόνο μια μέρα και όλη την υπόλοιπη χρονιά συνεχίζουμε την πεπατημένη.

Δεν είναι τυχαίο που έσπευσε να την αγκαλιάσει και διατυμπανίσει η κυβέρνηση των λιγνιτών, του λιθάνθρακα και δυνητικά της πυρηνικής ενέργειας. Τζαμπαμάγκες που νομίζουν ότι βάφουν αυγά με πορδές.

Μια μέρα σαν την 28 Μαρτίου θα είχε νόημα αν η αποχή από το ρεύμα ήταν κλιμακούμενη και με κάποια δημιουργικότητα , αν πχ φέτος ήταν 2 ή παραπάνω ώρες, αν ορίζονταν και δεύτερη ή τρίτη μέρα τη χρονιά, ώστε η συνεχής αύξηση του χρόνου να μας ωθούσε και σε έναν τρόπο ζωής διαφορετικό για το πώς θα περάσουμε αυτό το αποηλεκτρικοποιημένο χρονικό διάστημα.

Αν οι, θεσμικές-πλέον, περιβαλλοντικές τεχνοκρατικές οργανώσεις WWF & Greenpeace που θέλουν να αντικαταστήσουν υποχρεωτικά τη χολέρα με πανούκλα (τις ενεργοβόρες μεν αλλά ακίνδυνες λάμπες πυράκτωσης με τις χαμηλής κατανάλωσης αλλά τοξικές και με ακτινοβολία) ξέφευγαν λίγο από την μονοδιάστατη σκέψη του μάρκετινγκ των δημόσιων σχέσεων και του τεχνοκρατισμού, θα ξαναθυμόντουσαν ίσως τις μέρες του αγνού και πρωτοπόρου οικολογικού κινήματος και θα πρότειναν αποτελεσματικότερες και πιο δημιουργικές προτάσεις από την 1 ώρας συσκότιση, η οποία θα μπορούσε να γίνει και υπό μορφή παιχνιδιού μια φορά τη βδομάδα, ίσως και μια φορά την ημέρα ίσως και για 2 ώρες την ημέρα, να βιώσουμε ξεχασμένες αισθήσεις, να δούμε τον κόσμο και τους γύρω μας με άλλα μάτια, υπο τη φλόγα του κεριού, του φεγγαριού, των άστρων….

Ασφαιρα πυρά είναι, αυτή η ενέργεια δεν διαφέρει σε αποτελεσματικότητα από μια λιτανεία για τον εξορκισμό του κακού (κλιματική αλλαγή στην προκειμένη) ήδη υπάρχει και αντικίνημα που λέει ανάψτε τα πάντα αυτή τη μέρα. Εγώ το μόνο που θα κάνω είναι να μην κάνω τιποτε, να περασω εκείνη την ώρα όπως κάθε άλλη, ούτε παραπάνω ούτε καθόλου φώτα.